σα να περνάει μέσα σου ένα άρμα, σε διαλύει,
γκρεμίζει πύλες με αλυσίδες φονικές
κι όλα στα κάνουν λίμπα οι αχρείοι.
Μα ένα κομμάτι της ψυχής σου είν' εδώ
ξάφνου φωνάζει ''ΕΔΩ Πολυτεχνείο''
κι ανάβει ένα φωτάκι στο σωρό
κι ο τάφος γίνεται χρυσορυχείο.
Και μπαίνουν από τότε οι ληστές
με μάσκες αλλοπρόσαλλων χρωμάτων,
φανήκανε και φίδια με φωνές
σε μπάντες φάλτσων ακουσμάτων...
''Εδώ Πολυτεχνείο!''
''Εδώ Πολυτεχνείο!''
Χαιρετίσματα κι αντίο!
Χαιρετίσματα και ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αντίο!
...................................................................................................
Ευγένιος Ολύμπιος
Κατερίνη-17 Νοεμβρίου 2010 (10:30πμ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου